میرود جسم من هر روز به پیش از لحظه ها وثانیه ها   میگذرد سال ؛ماه را به دوشش میکشد با کوله بار تجربه  بی رمق
شایدم گاهی با رمق

ولی روحم کجاست اصلا نمی بینمش جا مانده است وای نمی دانم کجا پیدایش کنم در کدامین سال ؛ کدامین راه ؛ پشت کدام دیوار میان ابرها سیر می کند در اب ها - در زمین است یا اسمان
بیچاره روحم چقدر تنها مانده انچنان زندگی غرقم کرده است که نفهمیدم جسمم بی روح مثل مسافر بی توشه به راهش ادامه داده نفهمیدم چرا ذوقی ندارم چرا عشقی نمیبینم چرا شادی رنگی ندارد چرا دستم فقط سرما را می فهمد  چرا ان همه ارزو شکلی نمی گیرد چرا راهم را روشن نمی بینم
طناب اتصال روحم را گرفتم با تمام رمق باقی مانده به سمت خودم کشیدم  کشیدم وادامه دادم هر چه نزدیکتر میشد گرما را زندگی را و   انچه را که نداشتم حس کردم
آه خدای مهربانم ترا به اسمت قسم در ان زمان که روحم این جان شیرین را رها میکند  تنهایم نزار

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: